7 آوریل 2022 - تحقیقات جدید نشان می‌دهد افرادی که به سختی به خواب می‌روند یا بیدار می مانند، سطح قند خون بالاتری نسبت به افرادی داشتند که به ندرت با مشکلات خواب مواجه هستند. یافته ها حاکی از آن است که بی خوابی می تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را در افراد افزایش دهد و شیوه زندگی یا درمان های دارویی که بی خوابی را بهبود می بخشد، می تواند به پیشگیری یا درمان این بیماری کمک کند.

این مطالعه که توسط دانشگاه بریستول رهبری شد، با حمایت دانشگاه های منچستر، اکستر و هاروارد، و بودجه ی Diabetes UK انجام و در Diabetes Care منتشر گردید.

در مطالعات قبلی بی خوابی، کم خوابی و دیرتر خوابیدن با خطر بیشتر دیابت نوع 2 مرتبط بوده است. در این مطالعه، محققان بررسی کردند که آیا این ارتباط ها با تأثیرات علّی صفات خواب بر سطح قند خون توضیح داده می شوند یا خیر.

محققان از یک تکنیک آماری به نام تصادفی سازی مندلی استفاده کردند تا ارتباط پنج معیار خواب - بی خوابی، مدت زمان خواب، خواب آلودگی در طول روز، چرت زدن و ترجیح صبح یا عصر (کرونوتیپ) – را با میانگین سطح قند خون که با معیاری به نام سطح HbA1c ارزیابی می شود، بررسی کنند. استفاده از تصادفی سازی مندلی، که افراد را بر اساس یک کد ژنتیکی که به طور تصادفی از بدو تولد داشته اند، گروه بندی می کند، به محققان این امکان را می دهد تا هرگونه سوگیری را از نتایج حذف کنند.

مطالعه بر روی بیش از 336999 بزرگسال ساکن بریتانیا، نشان داد که سطح قند خون افرادی که گزارش داده اند اغلب در خوابیدن یا خواب ماندن مشکل دارند، نسبت به افرادی که هرگز، یا به ندرت، یا فقط گاهی این مشکلات را داشتند، بالاتر است. تیم تحقیقاتی هیچ شواهد واضحی مبنی بر تأثیر سایر ویژگی های خواب بر سطح قند خون پیدا نکردند.

این یافته ها می تواند درک محققان را در مورد اینکه چگونه اختلال خواب بر خطر دیابت نوع 2 تأثیر می گذارد، بهبود بخشد. این مطالعه همچنین نشان داد که سبک زندگی و/یا مداخلات دارویی که بی خوابی را بهبود می بخشد ممکن است به پیشگیری یا درمان دیابت کمک کند.

جیمز لیو، محقق ارشد دانشکده پزشکی بریستول (PHS) و واحد اپیدمیولوژی یکپارچه MRC و نویسنده ی راهبر این مقاله، گفت: ما تخمین زدیم که درمان موثر بی خوابی می تواند منجر به کاهش بیشتر قند خون نسبت به مداخله ی مشابهی شود که وزن بدن یک فرد با قد متوسط ​​را تا 14 کیلوگرم کاهش می دهد. این بدان معناست که حدود 27300 بزرگسال بریتانیایی، بین 40 تا 70 سال، با علائم مکرر بی خوابی، در صورت درمان بی خوابی، از ابتلا به دیابت رهایی خواهند یافت.

در حال حاضر، درمان هایی برای بی خوابی وجود دارد. برای مثال، دستورالعمل‌های بریتانیا به پزشکان، درمان شناختی رفتاری((CBT[1] را برای بی‌خوابی توصیه می‌کنند، و چنانچه CBT کارساز نباشد، درمان کوتاه‌مدت با قرص‌های خواب یا درمان با هورمونی به نام ملاتونین را توصیه می کنند.

دکترFaye Riley ، مدیر ارتباطات تحقیقاتی درDiabetes UK ، می‌گوید: ما از تحقیقات گذشته می‌دانیم که بین خواب و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در افراد ارتباطی وجود دارد، اما مشخص نیست که کدام یک اول می‌آید، بدخوابی یا قند خون بالاتر، و اینکه چه عوامل دیگری در این زمینه نقش دارند.

او افزود: این مطالعه ی جدید که توسط Diabetes UK حمایت مالی شده است، بینش های مهمی را در مورد جهت ارتباط بین خواب و دیابت نوع 2 به ما ارائه داد، و نشان داد که خواب ناکافی می تواند باعث افزایش سطح قند خون شود و می تواند نقش مستقیمی در ایجاد دیابت نوع 2 داشته باشد. دانستن این موضوع می‌تواند رویکردهای جدیدی را برای کمک به پیشگیری یا مدیریت این بیماری باز کند.با این حال، مهم است که به یاد داشته باشید که دیابت نوع 2 یک بیماری پیچیده است، با عوامل خطر متعدد. خوردن یک رژیم غذایی متعادل سالم، فعال بودن، همراه با خواب کافی، همگی از اجزای ضروری سلامتی برای همه هستند - از جمله برای کسانی که در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 هستند یا با آن زندگی می کنند.

مطالعات آینده برای ارزیابی تأثیر این درمان‌های بی‌خوابی بر سطح قند خون افراد مبتلا به دیابت و بدون دیابت، می‌تواند درمان‌های بالقوه جدیدی را برای پیشگیری و درمان دیابت ایجاد کند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2022-04-insomnia-people-diabetes.html